Een paar dagen geleden, toen we al uitgingen van de deportatie van de kameraad die op 13 april gearresteerd werd, kregen we te horen dat de Spaanse Audiencia Nacional besloten had de uitlevering aan de Duitse Staat met een maand te verlengen. Dit was een reactie op een eis gesteld door onze verdediging, gebaseerd op het trouwproces dat gaande was voordat de kameraad werd opgepakt.

Precies op het moment dat we het juridische besluit te horen kregen, was de kameraad overgeplaatst naar de vrouwengevangenis in Brieva (Ávila), waarvandaan we dachten dat ze voorbereid zou worden op haar vlucht naar Duitsland. Terwijl ze daar was lukte het haar onderstaande brief ons te laten bereiken, geaddresseerd aan de buitenwereld. Op het moment van schrijven zit de kameraad wederom in de Soto del Real gevangenis in Madrid, in isolatie en met gedeelde luchtplaats. Ze zal hier tot tenminste 30 juni blijven, the dag waarop de verlengde periode, toegezegd om haar huwelijk te kunnen realiseren, zal aflopen.

Ondertussen roepen wij op onze solidariteit met haar op straat te blijven tonen, onze steun voor alle gevangen vechters te laten zien, en onze meest diepe minachting voor het systeem dat hen gegijzeld houdt om haar ellendige orde te beschermen.

Brief van de kameraad:

Kameraden, ik schrijf vanuit de Brieva gevangenis in Ávila, waar ze me net naartoe hebben gebracht na anderhalve maand in de Soto del Real gevangenis in Madrid, altijd in FIES en in het isolatie regime. Ik wilde dagen geleden al geschreven hebben, maar alle communicatie en informatie is bijzonder traag and beperkt, daarom heb ik het tot nu toe niet gedaan.

Ik waardeer alle uitingen en signalen van solidariteit en steun ontzettend. Ik heb ze zo sterk gevoeld dat ze dwars door de muren, de tralies en het hele systeem van controle en toezicht heen gingen. Hoe hard ze het ook proberen, ze zullen nooit in staat zijn onze wilskracht en onze keuze in opstand te komen, tegen deze wereld van complete miserie waarin ze ons dwingen te leven, tegen te houden of af te remmen.

Het zijn bij uitstek de moeilijkere omstandigheden die ons meer kracht en vastberadenheid geven om door te gaan met het slijpen van de vele fronten van strijd die we hebben, hier binnen net zoals daar buiten. De strijden voor de bevrijding van iedere vorm van onderdrukking and autoriteit zijn veelvoudig, net zoals de rechtvaardige en legitieme methodes en praktijken. Van de simpele weigering van autoriteit tot de aanval of de onteigening van een bank, om maar een paar voorbeelden te noemen… Wat altijd het belangrijkste is aan de acties is dat ze zichzelf kunnen verklaren en in zichzelf begrepen kunnen worden; door hun doelen, hun beslistheid en hun waarde.

Wanneer de verschillende strijden zich verbinden in een bredere context, vullen ze elkaar aan en maken ze elkaar sterker, en bovenal breken ze de scheiding tussen het dagelijkse en persoonlijke met het politieke, omdat alle beslissingen die we in onze persoonlijke levens maken uiteindelijk politiek worden, net zoals alle politieke besluiten die we nemen op een directe manier onze persoonlijke levens beïnvloeden. Alhoewel het duidelijk is dat we voorzichtig moeten zijn met iedere stap die we zetten om niet in de klauwen van de Staat en haar onderdanen te vallen, weten we dat strijd een prijs heeft, omdat de Staat en de media iedere keer antwoorden met meer repressie en een mediatieke jacht op iedereen die haar het hoofd biedt.

Voorlopig ben ik hier, maar waarschijnlijk zullen ze me binnenkort uitleveren aan Duitsland. Ik voel me sterk en levendig, klaar om deze situatie en wat er dan ook moge komen te trotseren. Boven alles trots op onze ideeën, onze waarden en onze anarchistische praktijken en het leven dat we nu kiezen en dat we iedere dag opnieuw kiezen…

Kracht en solidariteit voor iedereen en alle vechters, vervolgd en opgesloten!
De strijd gaat door, ze zullen ons nooit kunnen tegenhouden!

1 juni 2016 
Centre Penintenciari Brieva (Avila, Spanje)

In juli 2015 werd onze vriendin en kameraad gearresteerd tijdens een paspoortcontrole aan de Grieks-Bulgaarse grens. Het Europese arrestatiebevel tegen haar was op 24 juni 2015 uitgevaardigd door het Openbaar Ministerie in Aken, Duitsland. In Duitsland werd ze in voorarrest (Untersuchungshaft) opgesloten in Keulen, vanwege veronderstelde deelname aan een gewapende bankoverval die twee jaar eerder plaatshad (2013). Op 2 december 2015, na maanden van onderzoek, werd zij door het OM formeel aangeklaagd voor de bankoverval, gijzelname en wapenbezit. Op 16 december beval de rechtbank de vrijlating van onze kameraad en de opheffing van alle aanklachten, omdat het “bewijs” dat maanden van onderzoek geproduceerd had niet voldoende was om haar voor de rechter te slepen.

Toen we de bovenstaande verklaring schreven (1) omtrent de opsluiting en vrijlating van onze vriendin hoopten we dat het de laatste zou zijn. Helaas was de Duitse smeris het hier niet mee eens, en besloot ze bezwaar in te dienen tegen de beslissing haar vrij te laten. Dit resulteerde in, na eerst afgewezen te zijn door de rechtbank, het besluit van de Hoge Raad om de zaak te heropenen. Concreet betekent dit dat, na bijna zes maanden te hebben vastgezeten in voorarrest, onze vriendin en kameraad nu buiten haar proces aan het afwachten is. Het is nog onduidelijk wanneer de zaak zal voorkomen. Ondanks verscheidene wanhopige pogingen van het OM om ook een nieuw arrestatiebevel te verkrijgen – momenteel zijn we in afwachting van de beslissing van de Hoge Raad omtrent een zoveelste bezwaar – is ze nu buiten bij ons.

Op woensdag 14 april beval hetzelfde OM echter een reeks huiszoekingen in Barcelona, die resulteerde in de arrestatie van een andere kameraad; zij wordt beschuldigd van deelname aan een bankoverval die plaatshad in Aken in 2014. Het is duidelijk dat de Duitse en Spaanse autoriteiten besloten hebben hun krachten te bundelen in het voortdurende project van repressie tegen anarchisten op het Europese terrein, ondersteund door de immer gehoorzame honden van de media.

Zoals verwacht wrijven de media zich in hun handen, en verweven ze “gewone misdaden” met anarchisten. Dit komt niet als een verrassing, en al helemaal niet in een tijd die meer en meer gekenmerkt wordt door repressief handelen tegen alles wat subversief is. Wij denken echter dat het belangrijk is het onderscheid tussen “gewone” en “politieke” misdaden aan de smeris, de aanklagers, en de journalisten over te laten. Het is niet nodig de autoriteiten categorieën aan te reiken die ze maar wat graag accepteren. Zoals gezegd in de verklaring die gepubliceerd is door kameraden van de gearresteerde persoon in Barcelona, is de onteigening van banken “een ethisch juiste en politiek legitieme daad, een methode van strijd die deel uitmaakt van de geschiedenis van iedere revolutionaire beweging.” (2) Of de beschuldigde individuen deel hebben genomen aan de overvallen of niet is voor ons niet van belang. Wat belangrijk is is dat we onze solidariteit uiten met degenen die vervolgd worden door de autoriteiten.

Terwijl de knechten van de Staat hun veronderstellingen en beschuldigingen de wereld in spuien met een hoop bombarie, moeten we onze eigen perspectieven en ideeën niet vergeten. Dit zijn geen tijden voor speculatie, noch over de “motieven” van de overvallen, noch over de veronderstelde schuld of onschuld van de gearresteerden. Eerder dan een moment voor vragen, zou dit een moment van antwoorden moeten zijn – duidelijke antwoorden gericht aan diegenen die ons onderdrukken. Zoals eerder gezegd, “als je aan eén van ons komt, kom je aan ons allemaal”. Meer dan wat dan ook is dit een tijd voor solidariteit, in al haar mogelijke vormen.

Onmiddelijke vrijheid voor de opgesloten kameraad

Tot alle gevangenissen en de banken die ze nodig hebben vernietigd zijn

Amsterdam, 19th April 2016