Als de rede een kompas is, zijn de hartstochten de wind
Alexander Pope

Vandaag is het precies een jaar geleden sinds onze kameraad is gearresteerd, toen ze ontvoerd werd door de Mossos d’Esquadra op 13 april in een gezamelijke operatie met de Duitse smeris. Op dit moment wordt ze vastgehouden in voorlopige hechtenis in de gevangenis van Keulen, terwijl de rechtzaak tegen haar en een andere kameraad (in de bajes van Aken) in volle gang is. Ze worden beschuldigd van een overval op een filiaal van de Pax-Bank in Aken in november 2014.

Verder is de kameraad uit Amsterdam, die afgelopen december vrijgesproken werd van een overval op een filiaal van de Aachener Bank in november 2014, nog steeds in afwachting van het besluit omtrent de door de officier aangevraagde cassatie.

In de loop van de rechtzaak hebben we het gebruik van de controlemechanismen die de repressieve apparaten van de Staat tot hun beschikking hebben duidelijk kunnen zien (getapte telefoongesprekken, achtervolgingen door de smeris, uitwisseling van DNA databanken, opnames van veiligheidscamera’s, biometrische informatie, verschillende universiteitsexperts die de forensische laboratoria bijstaan, samenwerking tussen de functionarissen van verschillende Staten, etc.); mechanismen die gebruikt worden om het “normaal functioneren” van een maatschappij die we verafschuwen veilig te stellen. Een maatschappij gebaseerd op kapitalistische overheersing en onderdrukking, de controle over alle aspecten van onze levens, de consumentenvervreemding en de miserie van de meerderheid ten voordele van een aantal bevoorrechten. Het kan ons weinig schelen of de beschuldigden daadwerkelijk verantwoordelijk zijn voor wat hen toegeschreven wordt; diegenen die de logica van privébezit en uitbuiting uitdagen en hun vrijheid riskeren voor een voller leven hebben onze volledige medeplichtigheid. Hun categorieën van onschuldig en schuldig interesseren ons ook niet. Om de sociale vrede te bewaren wijst de macht allereerst naar een aantal “usual suspects”, en het straffen van laatstgenoemden dient als een voorbeeld voor alle potentiële subversieve factoren die zich ter zijner tijd zouden kunnen verzetten tegen het Systeem. En met de voortdurende dreiging van “het hebben van een dossier, onder toezicht staan, vervolgd en opgesloten worden”, probeert de Staat de verbanden van solidariteit te breken tussen rebelse harten die tegenover de oplegging van grenzen en tralies zich herkennen in dezelfde strijd voor vrijheid.

Schuldig noch onschuldig! Rebelse en internationale solidariteit!
Onze kameraden zullen zich niet alleen voelen in de laatste fase van de rechtzaak! Dat ze onze rebelse hitte en liefde voelen! Voor de vernietiging van de banken, gevangenissen en de wereld die ze nodig heeft!

Een aantal anarchisten, 13 april 2017.