Een paar dagen geleden, toen we al uitgingen van de deportatie van de kameraad die op 13 april gearresteerd werd, kregen we te horen dat de Spaanse Audiencia Nacional besloten had de uitlevering aan de Duitse Staat met een maand te verlengen. Dit was een reactie op een eis gesteld door onze verdediging, gebaseerd op het trouwproces dat gaande was voordat de kameraad werd opgepakt.

Precies op het moment dat we het juridische besluit te horen kregen, was de kameraad overgeplaatst naar de vrouwengevangenis in Brieva (Ávila), waarvandaan we dachten dat ze voorbereid zou worden op haar vlucht naar Duitsland. Terwijl ze daar was lukte het haar onderstaande brief ons te laten bereiken, geaddresseerd aan de buitenwereld. Op het moment van schrijven zit de kameraad wederom in de Soto del Real gevangenis in Madrid, in isolatie en met gedeelde luchtplaats. Ze zal hier tot tenminste 30 juni blijven, the dag waarop de verlengde periode, toegezegd om haar huwelijk te kunnen realiseren, zal aflopen.

Ondertussen roepen wij op onze solidariteit met haar op straat te blijven tonen, onze steun voor alle gevangen vechters te laten zien, en onze meest diepe minachting voor het systeem dat hen gegijzeld houdt om haar ellendige orde te beschermen.

Brief van de kameraad:

Kameraden, ik schrijf vanuit de Brieva gevangenis in Ávila, waar ze me net naartoe hebben gebracht na anderhalve maand in de Soto del Real gevangenis in Madrid, altijd in FIES en in het isolatie regime. Ik wilde dagen geleden al geschreven hebben, maar alle communicatie en informatie is bijzonder traag and beperkt, daarom heb ik het tot nu toe niet gedaan.

Ik waardeer alle uitingen en signalen van solidariteit en steun ontzettend. Ik heb ze zo sterk gevoeld dat ze dwars door de muren, de tralies en het hele systeem van controle en toezicht heen gingen. Hoe hard ze het ook proberen, ze zullen nooit in staat zijn onze wilskracht en onze keuze in opstand te komen, tegen deze wereld van complete miserie waarin ze ons dwingen te leven, tegen te houden of af te remmen.

Het zijn bij uitstek de moeilijkere omstandigheden die ons meer kracht en vastberadenheid geven om door te gaan met het slijpen van de vele fronten van strijd die we hebben, hier binnen net zoals daar buiten. De strijden voor de bevrijding van iedere vorm van onderdrukking and autoriteit zijn veelvoudig, net zoals de rechtvaardige en legitieme methodes en praktijken. Van de simpele weigering van autoriteit tot de aanval of de onteigening van een bank, om maar een paar voorbeelden te noemen… Wat altijd het belangrijkste is aan de acties is dat ze zichzelf kunnen verklaren en in zichzelf begrepen kunnen worden; door hun doelen, hun beslistheid en hun waarde.

Wanneer de verschillende strijden zich verbinden in een bredere context, vullen ze elkaar aan en maken ze elkaar sterker, en bovenal breken ze de scheiding tussen het dagelijkse en persoonlijke met het politieke, omdat alle beslissingen die we in onze persoonlijke levens maken uiteindelijk politiek worden, net zoals alle politieke besluiten die we nemen op een directe manier onze persoonlijke levens beïnvloeden. Alhoewel het duidelijk is dat we voorzichtig moeten zijn met iedere stap die we zetten om niet in de klauwen van de Staat en haar onderdanen te vallen, weten we dat strijd een prijs heeft, omdat de Staat en de media iedere keer antwoorden met meer repressie en een mediatieke jacht op iedereen die haar het hoofd biedt.

Voorlopig ben ik hier, maar waarschijnlijk zullen ze me binnenkort uitleveren aan Duitsland. Ik voel me sterk en levendig, klaar om deze situatie en wat er dan ook moge komen te trotseren. Boven alles trots op onze ideeën, onze waarden en onze anarchistische praktijken en het leven dat we nu kiezen en dat we iedere dag opnieuw kiezen…

Kracht en solidariteit voor iedereen en alle vechters, vervolgd en opgesloten!
De strijd gaat door, ze zullen ons nooit kunnen tegenhouden!

1 juni 2016 
Centre Penintenciari Brieva (Avila, Spanje)